Α.Σ. Άρης Θεσσαλονίκης στο γήπεδο Χαριλάου προς τιμή των παλαιμάχων αθλητών στίβου του συλλόγου του την περασμένη Κυριακή ξεχωριστή στιγμή ήταν η απονομή τιμητικής πλακέτας στον παλαίμαχο αθλητή του τον συμπολίτη μας κ. Σπύρο Σαλονικιό.
Ο Σαλονικιός υπήρξε αθλητής του Συλλόγου την δεκαετία του 70 και ιστορικά ο πρώτος αθλητής στίβου από τη Νιγρίτα στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που έγινε Πανελληνιονίκης και στη συνέχεια Βαλκανιονίκης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 70 το ταλέντο που τον διέκρινε και η έφεσή του σε αποστάσεις αντοχής τον ωθήσαν στην απόφαση να εγγραφεί στον σύλλογο του Άρη Θεσ/νίκης ο οποίος εκείνη τη δεκαετία είχε αρχίσει να πρωταγωνιστεί στο πανελλήνιο σε δρόμους αποστάσεων με αθλητές στις κατηγορίες παίδων και εφήβων.
Η εξέλιξη του Σπύρου Σαλονικιού άρχισε να φαίνεται πολύ γρήγορα.
Ευκολά θα κερδίσει το περιφερειακό πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου Βορείου Ελλάδος στους έφηβους και θα προκριθεί για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ελλάδος όπου εκεί θα στεφθεί πανελληνιονίκης γεμίζοντας ελπίδες για το μέλλον στο σύλλογό του και συγκίνηση στη γενέτειρά του Νιγρίτα.
Είχε αρχίσει να καταπίνει τα χιλιόμετρα και ο δρόμος να ανοίγει μπροστά του.
Και ενώ ακόμα δεν είχε σταματήσει ο θόρυβος για την πανελλήνια επιτυχία του ο ίδιος ταπεινός και πεπεισμένος ετοιμαζότανε για την επόμενη και μεγαλύτερη πρόκληση που ερχότανε μπροστά του.
Σε είκοσι μέρες και πλέον αθλητής της Εθνικής Ελλάδος θα μεταβεί στην Ρουμανία για το Βαλκανικό Πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου εφήβων πάντα στην απόσταση των 6000μ.
Εκεί στα οροπέδια του Φέλιχ στο Βορειοδυτικό τμήμα τις Ρουμανίας με χειμωνιάτικες βαριές καιρικές συνθήκες και με βασικό αντίπαλο όλων των αθλητών το υψόμετρο ο Σπύρος Σαλονικιός κάνοντας μια πανέξυπνη κούρσα τακτικής υπολογίζοντας την κόπωση από την έλλειψη οξυγόνου και κρατώντας δυνάμεις για το τέλος του αγώνα θα κατακτήσει την Τρίτη θέση.
Νικητής ήταν το νέο τότε ανερχόμενο αστέρι της Ρουμανίας ο μετέπειτα ολυμπιονίκης Ήλιε Φλορόϊο.
Η επιτυχία του Σαλονικιού ήταν μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα και απέναντι τότε σε πανίσχυρες ευρωπαϊκές χώρες του αθλητισμού σαν τη Ρουμανία και την Γιουγκουσλαβία.
Ο πρώτος που μίλησε για την επιτυχία του Σαλονικιού σε συνέντευξη και παραβρισκόμενος στον αγώνα ως προπονητής του εθνικού μας συγκροτήματος ήταν ο Μίκαελ Ιγκλόι.
Ο θρυλικός προπονητής των δεκαεννιά παγκοσμίων ρεκόρ αφού συνεχάρη τον Έλληνα αθλητή ανέφερε πως πρόκειται για έναν ταλαντούχο εγκεφαλικό αθλητή με οικονομία στο τρέξιμο και ζήτησε από την ομοσπονδία να αναλάβει την εκγύμνασή του.
Στη συνέχεια της ίδιας σεζόν ο Σαλονικιός θα διαπρέψει το καλοκαίρι και στον ανοιχτό στίβο όπου θα στεφθεί ξανά πανελληνιονίκης στο αγώνισμα των 3000μ. εφήβων με εξαιρετική επίδοση για την εποχή στα 8 λεπτά και 33 δεύτερα.
Ένας τραυματισμός την επόμενη χρονιά θα σταθεί εμπόδιο για τη συνέχεια της καριέρας του και θα τον αναγκάσει παρά τις επίμονες προσπάθειές του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση ως αθλητής.
Με την αρχή της δεκαετίας του 80 θα ασχοληθεί στον τόπο του την Νιγρίτα με την εκγύμναση νέων αθλητών στίβου δρόμων, καθώς και ομάδων ποδοσφαίρου ως γυμναστής και ως προπονητής κερδίζοντας με τη προσφορά την εκτίμηση φιλάθλων , παραγόντων και των ίδιων των αθλητών.
Δεν πιστεύουμε ότι του έμεινε απωθημένο και παράπονο που δεν του επιφύλαξε η ζωή να συνεχίσει την καριέρα του , τις επιτυχίες και την εξέλιξη του σαν αθλητής για να ολοκληρώσει την προσωπικότητά του που είναι ο στόχος και ο σκοπός του κάθε αθλητή.
Η τύχη του επιφύλαξε δύο εκ των αθλητών του που από μικρούς τους μύησε με ιδανικά και πάθος για δουλειά, να φθάσουν το επίπεδό του και πλέον σαν άνδρες να πρωταγωνιστήσουν στο πανελλήνιο με μακρόχρονη παρουσία.
Ήταν πάντα κοντά τους και κάθε τους επιτυχία ήτανε κομμάτι δικό του.
Η ολοκλήρωση ενός αθλητή ως άνδρας είναι ο σκοπός του κάθε προπονητή προς τον αθλητή και πρότινος του ίδιου του αθλητή, να ωριμάσει να πλάσει προσωπικότητα και να γίνει ικανός να καθοδηγεί τον εαυτό το του σε επιτυχίες στον αθλητισμό και μετέπειτα στη ζωή.
Οι επιδώσεις του Σαλονικιό ήταν μοναδικές και ανεπανάληπτες στην ηλικία του για τη Νιγρίτα όπου μεγάλωσε και άρχισε να γυμνάζεται αλλά και το Νομό των Σερρών.
Το ίδιο πράγμα ο Σαλονικιός είχε ξεστομίσει και στους δύο του αθλητές πριν 30 χρόνια μετά τις επιτυχίες τους : σαν άνδρας έλεγε δεν θα βρεθεί στο Νομό μας αθλητής να τις επαναλάβει τέτοιες επιδώσεις και κανένας δεν τον πίστευε…..
Δεν ήταν προφήτης , ήξερε όμως πόσο και με ποιο τρόπο πρέπει να γυμναστεί ένας αθλητής για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Μάθαινε στους αθλητές του πως δεν χρειάζεται πολυτέλεια για να γυμναστείς και να διαπρέψεις.
Τους μάθαινε να γυμνάζονται στο κοκκινόχωμα, στο πετραδάκι, στην αμούδα (χωράφια) στην άσφαλτο, στο μπαϊρι – βουνό, σε βροχούλα και σε χιόνι, να παίρνουν από την προπόνηση αυτό που τους χρειάζεται να δυναμώνουν, να χτίζουν τον οργανισμό τους και να αισθάνονται σιγουρά για την επιτυχία.
Και τους έκανε να πιστέψουν πως είναι ευλογημένος ο τόπος που ζούμε και σου παρέχει τα πάντα για να γυμναστείς και να διαπρέψεις.
Είχε τη διαίσθηση να καταλαβαίνει γρήγορα σε ένα αθλητή τις δυνατότητές του, που είναι η αρχή και που το τέλος του.
Αν είχε δυνατότητες ο αθλητής που γύμναζε να εξελιχθεί είχε καλώς και αν δεν είχε τίποτα να του δώσει με τρόπο τον απομάκρυνε από την επιτήρησή του και διέκοπτε τη συνεργασία.
Όποιος από τους αθλητές του ήταν αντιδραστικός δεν τον άκουγε και σήκωσε μπαϊράκι με λόγια και φαντασία που δεν συμπίπταν με τη φιλοσοφία του, πολύ σύντομα τον απομάκρυνε από κοντά του, και η συνέχειά του με άλλους προπονητές ή ομάδες συνήθως φέρνανε δυσάρεστα αποτελέσματα για την εξέλιξή του, απομακρύνοντας τα όποια παιδικά όνειρα πίσω από τοίχος απροσπέραστο που καταντά στη συνέχεια να γίνει εφιάλτης στη ζωή.
Όταν απομάκρυνε κάποιον αθλητή από κοντά του δεν το έκανε από κακία, το έκανε από σεβασμό προς τους άλλους που κρατούσε που συνέχιζε μαζί τους και τους πίστευε.
Όταν κάποιος έλεγε δε βελτιώνεται , κάνει κακό στο άλλο συναθλητή του που έχει δυνατότητες και θα τον χαλάσει.
Και είχε τη τόλμη να παίρνει αποφάσεις και να συνεχίζει.
Είναι σκληρή η πραγματικότητα του πρωταθλητισμού (όπως και της ζωής), σου πλάθει τον χαρακτήρα και σε σπουδάζει στη ζωή να μάχεσαι για να κερδίσεις.
Ο Σπύρος Σαλονικιός ξεκούραζε τους αθλητές του στην προπόνηση μιλώντας τους με τέτοιο τρόπο και περνώντας τους τα λόγια του βαθιά στο μυαλό.
Σκληρή η πραγματικότητα.
Σκληρός και ο Σπύρος όμως όποιος τον άκουσε σαν προπονητή και είχε τη δύναμη να συμβαδίσει κοντά του δεν έχασε.
Εδώ και χρόνια ο Σαλονικιός έχει σταματήσει την προπονητική του δραστηριότητα, όχι όμως και την αγάπη του και το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό και κάθε άθλημα.
Αγαπητός στην κοινωνία της Νιγρίτας πάντα να λέει καλοπροαίρετα τη γνώμη του και πολλές φορές τις πρωτοπόρες του απόψεις για τα δρώμενα.
Είναι αυθόρμητο και το προσωνύμιο που επί δεκαετίες του έχει χαρίσει η κοινωνία μας «Αρχηγός» να τον ακολουθεί και το έχει αποδεχθεί.
Ένα πράγμα όμως δεν μπορεί να αποδεχθεί ο Σαλονικιός και το έχει παράπονο.
Όπως ο άνθρωπος εξελίσσεται και βελτιώνεται έτσι και οι αθλητικές επιδώσεις των αθλητών του χθες πρέπει να καταρρίπτονται από τους αθλητές του σήμερα και στη συνέχεια του αύριο.
Και τώρα που στην Νιγρίτα υπάρχει στάδιο με καινούργιο σύγχρονο ελαστικό τάπητα, που δίνει ώθηση σε κάθε αθλούμενο και σε προδιαθέτει είναι η ευκαιρία στον κάθε νέο και όχι μόνο να νιώσει και να αντλήσει μέσα από τον αθλητισμό την δύναμη που του χρειάζεται για τις ανάγκες της ζωής και να κυνηγήσει τους στόχους του.
Και όπως λέει ακόμα και τώρα ο Σαλονικιός τα ρεκόρ των αθλητών γίνονται για να καταρρίπτονται από άλλους .
Σ’ευχαριστούμε «Αρχηγέ»!!!
About Author
