Στο μικρό χωριό της περιφέρειάς μας Σησαμιά ζούσε ο Χριστόδουλος Τσέκος με τα δυο του παιδιά, τον Δημήτρη και τον Πασχάλη. Κηρύχτηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος την 28η Οκτωβρίου 1940 και επιστρατεύτηκαν και τα δύο παιδιά και έφυγαν για το μέτωπο στα αλβανικά βουνά.
Οι μέρες περνούσαν και η καμπάνα του χωριού χτυπούσε κάθε τόσο χαρμόσυνα για τις νίκες του Ελληνικού στρατού: Πήραμε την Κορυτσά, το Τεπελένι, την Κλεισούρα κλπ.
‘Όμως μια μέρα η καμπάνα άρχισε να χτυπάει πένθιμα. ‘Ολο το χωριό ξεσηκώθηκε. Τι συμβαίνει; Και τότε μαθεύτηκε από τη μία άκρη του χωριού ως την άλλη το πρωτάκουστο θλιβερό νέο. . . . . . Ο Δημήτρης και ο Πασχάλης σκοτώθηκαν την ίδια ημέρα, στις 13-3-1941 και οι δύο, μαχόμενοι σε διαφορετικά μέτωπα. Συγκεκριμένα ο Δημήτρης Τσέκος έπεσε μαχόμενος με τον 6ο ‘Ορχο Πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού στην τοποθεσία «Ροβίτσα», ο δε Χριστόδουλος Τσέκος έπεσε μαχόμενος με το 19ο Σύνταγμα Πεζικού στο ‘Υψωμα 717. Το διαβεβαίωσαν τα σήματα που έφτασαν αμέσως στην οικογένειά τους από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, όπου και σήμερα τηρούνται τα άνω ιστορικά στοιχεία στο Τμήμα-Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού.
‘Ολο το χωριό έμεινε άφωνο, παγωμένο. Ο τραγικός πατέρας Χριστόδουλος από την αβάσταχτη θλίψη του έχασε τα λογικά του.
‘Όλα αυτά τα έζησα από κοντά γιατί ο πατέρας μου και τα αδέλφια του είχαν επιστρατευτεί και η οικογένειά μας φύγαμε από την Νιγρίτα και εγκατασταθήκαμε στο χωριό του, τη Σησαμιά, όπου ζούσαν και όλοι οι συγγενείς του πατέρα μου, μέχρι να περάσουν οι δύσκολες μέρες του πολέμου.
‘Ημουν τότε 10 χρονών και μπορούσα να έχω γνώση από κοντά των γεγονότων, τα οποία έμειναν ανεξίτηλα στη μνήμη μου μέχρι και σήμερα.
Χρυσούλα Καμπούρη
-Παναγοπούλου
Συνταξιούχος Δασκάλα
About Author
